موی انسان حتی در موهای زخم مو (بیش از حد مو) از ارزش محافظتی کمی برخوردار است. مژه ها ، ابروها و موهای داخل گوش خارجی و سوراخ های بینی مشخصاً عملکرد مفیدی دارند و ممکن است موی سر آنقدر ضخیم باشد که بتواند از آفتاب ظهر محافظت کند. ریش و سبیل ، تزئیناتی است که مردانگی را ایجاد می کند و احتمالاً به ارتباطات جنسی یا اجتماعی مربوط می شود. و موی زیر بغل و شرمگاهی احتمالاً بخشی از مکانیسم های پخش بو هستند.
نقش مهمی برای مو ، مشارکت آن در دستگاه حسی بدن است. تمام فولیکول های مو توسط اعصاب حسی احاطه شده اند و فشار روی ساقه مو به این اعصاب منتقل می شود. سایر پستانداران ، از جمله پستانداران زیر انسانی ، دارای فولیکول های موی حساس بسیار ویژه در اطراف چشم ، لب ها و پوزه هستند. این موها "قابل لمس" تولید می کنند ، معروف بهویبره یا سبیل ، که به ویژه در پستانداران شب بزرگ است. فولیکولهایی که این موها از آنها بیرون می آیند غنی از اعصاب هستند و توسط یک سینوس پر از خون احاطه شده اند. انسان تنها حیواناتی است که فولیکول موی سینوسی ندارد. اما فولیکول های موی انسان ، خصوصاً صورت ، به خوبی از نظر عصبی تأمین می شوند و پوست انسان احتمالاً حساس تر از سایر پستانداران است .
موها توسط فولیکول ها تولید می شوند. در اصل ، این جیب های لوله ای اپیدرم هستند که از بیشتر یا عمق پوست گسترش می یابند و یک پاپیلای کوچک درم را در قاعده آنها محصور می کنند. آنها در زاویه نسبت به سطح پوست قرار می گیرند. دو سوم مسیر بالا آمدن یک برآمدگی است و به آن فیبرهای ماهیچه صافی متصل است که با انقباض ، فولیکول را به حالت عمود کم و بیش می کشد. این عمل همچنین پوست را به صورت تپه ای روی سطح می کند - به اصطلاح جوش غاز است.
دقیقاً مانند سایر پستانداران ، موهای انسان با تقسیم سلولها در ناحیه معروف به پیاز ، در پایه فولیکول تشکیل می شود. رنگدانه ها از ملانوسیت های موجود در این منطقه گنجانده شده است. فولیکول های موی انسان نیز چرخه فعالیت دارند. پس از یک دوره رشد ، موها به جای استوانه ای ، حالت چوب دار پیدا می کنند.
ریشه های الیافی لبه لخته را به بافت فولیکولی اطراف می بندند. هنگام تشکیل چماق ، فولیکول جمع شده و قسمت تحتانی آن تا حد زیادی از بین می رود. یک فولیکول در حال استراحت می تواند بلافاصله توسط موهای چسبیده و با اندازه کوتاه و ساختار منحصر به فرد فولیکول شناخته شود. فولیکول ها برای دوره های متغیر زمانی خاموش می مانند. وقتی دوباره فعال می شوند ، پیازی را تولید می کنند که موی جدیدی تولید می کند. همانطور که موهای جدید به سطح خود کار می کنند ، موهای چوب از لبه های خود شل شده و ریخته می شوند.
فعالیت فولیکول های مو در پوست سر هماهنگ نیست ، به طوری که یک مولت کوچک اما ثابت از حدود 50 تا 100 تار مو در روز از مجموع حدود 150،000 فولیکول وجود دارد. با این وجود شواهدی از نوسانات فصلی وجود دارد که بیشترین ریزش مو در اواخر تابستان و پاییز دارد.
یک فولیکول ممکن است به مدت طولانی فعالیت خود را ادامه دهد و موها گاهی اوقات برای چندین سال رشد می کنند و به طول قابل توجهی می رسند. حتی در پوست سر انسان - که فولیکول های مو متراکم و به شدت تولید می کنند - طاسی در تعداد زیادی از افراد رخ می دهد.طاسی یک بیماری نیست بلکه یک تکامل سیستماتیک فولیکول های مو است که در اندامی مشابه فولیکول های اولیه جنینی به اوج خود می رسد. تعداد فولیکول ها لزوماً کاهش نمی یابد.
تا اواخر عمر جنین هیچ خط مشخصی بین پیشانی و پوست سر وجود ندارد. بعد از ماه پنجم بارداری ، فولیکول های باقی مانده پوست سر بزرگتر می شوند ، اما قسمت های پیشانی رشد نمی کنند. پس از تولد ، موهای پیشانی حتی کوچکتر و تقریباً نامرئی می شوند. خط موی نوزادان تازه متولد شده معمولاً مشخص نیست. الگوی خانوادگی خط مو در اواخر کودکی از طریق فرآیند یکسان با طاسی تعریف می شود. چه زمانیطاسی با الگوی مردانه ، در اواخر دهه 20 یا زودتر ، فولیکول های تحت تأثیر دقیقاً همان تغییراتی را ایجاد می کنند که خط مو را ایجاد می کند.
طاسی با الگوی مردانه و معادل زنانه آن ، که معمولاً از انتشار بیشتری برخوردار است ، از شرایط ارثی هستند. اعتقاد بر این است که در مردان این نوع طاسی ناشی از نقص در سلولهای بنیادی مو است که در پیاز مو واقع شده و در نهایت به سلولهای موی مولد بالغ می شوند و سپس به موهای بالغ تبدیل می شوند. متناقض است ، از آنجا که هورمون های مردانه (آندروژن ) رشد بیشتر موهای دیگر را تحریک می کند ، این نوع طاسی فقط در صورت وجود آندروژن رخ می دهد.
رنگ ، قطر و کانتور مو متفاوت است . رنگهای مختلف ناشی از تغییر در مقدار ، توزیع و نوع رنگدانه ملانین در آنها و همچنین تغییرات ساختار سطح است که باعث می شود نور به روشهای مختلف منعکس شود. موها ممکن است درشت یا بسیار نازک و بی رنگ باشند تا تقریباً نامرئی باشند. موهای راست گرد هستند ، در حالی که موهای مواج به طور متناوب بیضی و گرد هستند. موهای بسیار مجعد و لاغر مانند روبان های پیچ خورده شکل گرفته اند.
موی انسان با سرعت حدود یک سوم میلی متر در روز رشد می کند و پس از کراتینه شدن ، بی اثر می شود. اگر رنگ یا شکل مو هنگام ایجاد تغییر کند ، باید چند روز قبل از اینکه اثر دیده شود ، بگذرد. به دلیل عدم کارایی ملانوسیت ها در تزریق رنگدانه به سلول ها ، در هنگام تشکیل ، موها با پیری سفید می شوند.
داستان های سفید شدن مو در طول شب ممکن است از موارد ریزش افتراقی سریع موهای رنگی از جمعیت مخلوط سفید و تیره ناشی شود ، اما این پیشنهاد که موهای تیره منفرد به نوعی می توانند به سرعت سفید شوند ، درست نیست.
ریش و سبیل بارزترین نمونه های مو است که برای رشد آن به هورمون های جنسی مردانه یا آندروژن احتیاج دارد. موهای صورت در بلوغ ، حدود دو سال پس از شروع رشد موهای شرمگاهی ، شروع به رشد می کنند. سرعت رشد ریش در ابتدا با افزایش سن افزایش می یابد اما بعد از 35 سالگی از بین می رود. موهای روی سینه - نشانه ای سنتی از مردانگی - و اندام ها نیز به آندروژن وابسته هستند.
آندروژن ها باعث می شوند که موهای طولانی تری ایجاد شوند ، بخشی از آنها باعث رشد سریعتر آنها می شود ، اما عمدتا با افزایش طول آناژن ، مرحله رشد. موهای کاملاً تشکیل شده در ران در مردان جوان بیش از سه برابر بیشتر از زنان است. و مدت زمان آناژن در مردان حدود 54 روز است ، در مقایسه با زنان 22 روز.
موهای شرمگاهی و زیر بغل نیز به آندروژن ها وابسته هستند ، اما از نظر این که در زنان و همچنین مردان شاد هستند ، با سایر موهای بدن تفاوت دارند. رشد آنها به میزان کمتری هورمون نیاز دارد. مثلث پایینی موی عانه در افراد مبتلا به بیماری نادر معروف به شبه هرمارفریدیت مردانه وجود دارد. این افراد مرد ژنتیکی هستند که تا زمان بلوغ به صورت زن باقی می مانند زیرا آنها فاقد آنزیمی هستند که برای اتصال دو اتم هیدروژن به هورمون مردانه تستوسترون ، که مسئول ویژگی های جنسیت مرد است ، لازم است. از آنجایی که افراد مبتلا به هدرمافرودیتیسم مردانه حتی در بزرگسالان فاقد موی صورت هستند ، به نظر می رسد که رشد ریش مستلزم تبدیل تستوسترون به دی هیدروتستوسترون است اما رشد موی عمومی این امر را ندارد.
غدد سباسه
غدد چربی معمولاً به فولیکول های مو متصل شده و ترشح خود را می ریزند ، سبوم ، در کانال فولیکولار. در چند ناحیه از بدن ، غدد چربی نامتناسب بزرگ با فولیکول های موی بسیار کوچک در ارتباط هستند. در مناطق دیگر غده هایی وجود دارد که کاملا فولیکول ندارند.
ویژگی برجسته غدد سباسه ، حالت هولوکرین ترشح آنها است که شامل تجزیه کامل سلولهای چربی است. این غدد از یک سری لوب ها یا آکینی تشکیل شده اند که هرکدام دارای مجاری به سمت مجرای اصلی چربی هستند. سلول ها با تقسیم سلول در اطراف محیط هر لوب تولید می شوند. همانطور که به سمت مرکز لوب و به سمت مجرا حرکت می کنند ، آنها گلبول های چربی را سنتز و تجمع می دهند و به تدریج بزرگ و تحریف می شوند. در نهایت آنها متلاشی شده و ترشح می کنند.
سبوم انسانی ترکیبی پیچیده از لیپیدها است - چربی های تری گلیسیرید (5/57 درصد) ، استرهای مومی (26 درصد) ، اسکوالن (12 درصد) ، استرهای کلسترول (3 درصد) و کلسترول (5/1 درصد). تری گلیسیریدها تا رسیدن سبوم به سطح پوست تا حد زیادی توسط باکتری هیدرولیز می شوند ، به طوری که حدود یک سوم چربی سطح از اسیدهای چرب آزاد تشکیل شده است.
فعالیت غدد چربی به طور عمده توسط آندروژن کنترل می شود. غدد در هنگام تولد به دلیل تأثیر هورمون های مادر در طی رشد ، کاملاً بزرگ هستند ، اما بلافاصله پس از آن عقب می روند. آنها مجدداً در اولین علائم بلوغ یا تا حدودی پیش از آن فعال می شوند. میزان ترشح آنها در مردان بزرگسال کمی بیشتر از زنان است و به تدریج با افزایش سن در هر دو جنس کاهش می یابد. در خواجه ها (مردان اخته شده) بسیار کم است اما نشان داده شده است که هنگام درمان با آندروژن افزایش می یابد. با مشاهده این نکته که تولید سبوم در آکرومگالی به طور غیرطبیعی زیاد است ، اختلال ناشی از ترشح بیش از حد هورمون رشد ، عوامل دیگر - به عنوان مثال هورمون های هیپوفیز - نیز ممکن است بر ترشح تأثیر بگذارند .
در مورد عملکرد سبوم بسیار بحث شده است. برخی از دانشمندان این نظریه را مطرح کرده اند که جلوگیری از اتلاف سریع آب از لایه های سطحی لایه شاخی به عنوان نرم کننده مهم است. دیگران معتقدند که این یک محصول عملکردی از اندامهای در حال حاضر بی فایده یا حیوانات است. با این حال غدد بیشتر و بزرگتر از انسان نسبت به اکثر پستانداران وجود دارد و برنامه خاصی در توزیع آنها وجود دارد: آنها بزرگترین و بیشترین تعداد را در صورت و اطراف سطح آنوژن دارند.
پوست اطراف بینی ، دهان و پیشانی و بالای استخوان گونه دارای بسترهایی از غدد غول پیکر است که ترشح آنها این سطوح را به طور مداوم چرب نگه می دارد. غدد چربی به طور مساوی و در ردیف هایی در مرز پلک ها فاصله دارند -غدد میبومیا - آنقدر بزرگ هستند که در هنگام از بین رفتن پلک ها به راحتی با چشم غیر مسلح دیده می شوند. غدد در دستگاه تناسلی تولید فراوان مقدار چربی ماده موسوم به Smegma. فقط انسانها دارای جمعیت غنی از غدد چربی در سطح بدون موی لب هستند. این غدد با بلوغ افراد از نظر تعداد و اندازه افزایش می یابند. داخل گونه ها غدد بزرگ چربی زیادی نیز دارند و گاهی اوقات حتی روی لثه ها و زبان نیز غدد وجود دارد.
بنابراین بسیار بعید به نظر می رسد که سبوم فاقد عملکرد باشد. گرچه اهمیت آن قطعاً مشخص نیست ، اما ممکن است که به ارتباط شیمیایی ظریف بو یا طعم مربوط باشد. چنین عملکردی انسان ها را با سایر پستانداران همسو می کند.
غدد عرق
غدد عرق لوله های پیچیده ای هستند که منشأ اپیدرمی دارند ، اگرچه در درم قرار دارند . سلولهای ترشحی آنها فضای مرکزی یا لومن را احاطه می کنند که ترشح در آن خارج می شود. دو نوع مشخص وجود دارد:غدد اکریین توسط یک مجرا مستقیماً بر روی سطح پوست باز می شوند.غدد آخرالزمانی معمولاً در ارتباط با فولیکول های مو ایجاد شده و به درون آنها باز می شود.
منبع : https://www.britannica.com/science/human-skin/Hair
